ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــمرصـادمهر

پاداش زیارت امام حسین علیه السلام

شیخ صدوق در کتاب " امالی" از عبدالله بن فضل روایت کرده است که گفت: نزد امام صادق(ع) بودم که مردی از اهل طوس وارد شد و از آن حضرت سئوال کرد: ای فرزند رسول خدا! کسی که قبر مبارک امام حسین(ع) را زیارت کند چه پاداشی خواهد داشت؟

امام (ع) به او فرمود:

ای طوسی! کسی که به زیارت قبر اباعبدالله الحسین (ع) برود و او را بشناسد که امام واجب الإطاعه است یعنی خداوند بر همه بندگان واجب کرده که از او فرمانبرداری کنند، خدا گناهان گذشته و آینده او را می آمرزد، و شفاعت او را در مورد هفتاد گنهکار می پذیرد ، و در کنار آن قبر مبارک حاجتی را از خدا درخواست نمی کند مگر آنکه برای او برآورده می کند...(1)

گذشت و بزرگواری امام

در بعضی از کتابهای اخلاق نقل شده است که عصام بن مصطلق گفت: در مدینه معظمه وارد شدم حسین بن علی(ع) را دیدم، جمال زیبا وهیبتی که داشت، و نیز حرکات وسکنات او مرا به تعجب واداشت و حسد باعث شد که آن کینه ای که از پدرش داشتم ظاهر کنم، به او گفتم؟ پس ابوتراب تویی؟

فرمود: بلی. وقتی جوابم را گفت آنچه توانستم به او و پدرش- نغوذبالله- دشنام و ناسزا گفتم.

امام حسین (ع) از روی عطوفت و مهربانی نگاهی به من کرد و فرمود:

" از شیطان ملعون رانده شده به خدا پناه می برم، به نام خداوند بخشنده مهربان، عفو و بخشش را پیشه خود ساز و به خوبی و شکیبائی امر کن و از مردم نادان روی بگردان. و چنانچه شیطان خواست ترا وسوسه کند به خدا پناه ببر، همانا او شنوا و دانا است. اهل تقوا هنگامی که دچار خیالات و وسوسه های شیطانی می شوند خدا را به یاد می آورند فوراً بخود می آیند و آگاه می شوند. و شیاطین برادران خود را در ضلالت و گمراهی می کشانند و سپس در گمراه کردن آنها هیچگونه کوتاهی نمی کنند. "
( اعراف /199-202)

و بعد از تلاوت این آیات به من فرمود:

قدری آهسته تر باش و آرامش خود را حفظ کن، من برای خودم و برای تو از خداوند آمرزش می طلبم، اگر کمکی خواسته باشی تو را کمک می کنیم، و اگر عطا و بخشش طلب کنی به تو می بخشیم، و اگر راهنمائی خواسته باشی تو را راهنمائی می نمائیم.

عصام گوید: من از گفته های زشت خود پشمان شدم و امام (ع) چون آثار شرمندگی را در چهره ام مشاهده کرد فرمود:

" ملامتی و سرزنشی بر شما نیست، خداوند شما را می آمرزد، و او از همه مهربان تر است."(یوسف/92)

بعد به من فرمود: آیا از اهل شام هستی؟ عرض کردم : بلی.

سپس امام حسین(ع) فرمود:" حیانا الله و أیاک" یعنی خداوند ما و شما را باقی بدارد و زنده نگهدارد، و بعد از آن فرمود: بدون اینکه خجالت بکشی اگر حاجتی داری از ما بخواه، و اگر خواسته ات را گفتی ما را برتر از گمان خود خواهی یافت.

عصام گوید: زمین با همه وسعت آن بر من تنگ شد ودوست داشتم شکافته شود و من به زمین فرو روم، دیگرازخجالت بیشتر نتوانستم بمانم، کم کم به کناری رفته و دورشدم، ولی روی زمین از او و پدرش نزد من کسی محبوبتر و دوست داشتنی تر نبود.(2)

برخورد امام با سائل

شیخ فقیه ابومحمد حسن بن علی بن شعبه (ره) صاحب کتاب " تحف العقول" نقل می کند:

مردی ازانصار خدمت امام حسین(ع) رسید و می خواست از آن حضرت حاجتی درخواست کند، امام(ع) به او فرمود:

ای برادر انصار! آبروی خود را از زشتی اظهار نیاز حفظ کن، حاجت خود را در پاره ای کاغذ بنویس و آن را نزد من بیاور  و اگر خدا بخواهد ترا خشنود خواهم کرد.

آن مرد نوشت: ای ابا عبدالله! به فلانی پانصد دینار بدهکارم، و او اصرار و پافشاری در مطالبه آن دارد، از شما تقاضا دارم به او سفارش کنید به من مهلت دهد تا بتوانم به آسانی بپردازم.

وقتی امام حسین(ع) نوشته او را قرائت فرمود فوراً به منزل رفت و کیسه ای را که در آن هزار دینار بود برداشت و برای او آورد و فرمود:

پانصد دینار آن را به طلبکار خود بده، و بقیه اش را سرمایه کن تا تو را در مشکلات روزگار کمک کند، و حاجت خود را جز به یکی از این سه نفری که بر می شمارم اظهار نکن:

متدین و دیندار ، یا جوانمرد و بافتوت ، و یا کسی که شرافت خانوادگی داشته باشد.(3)

تواضع حضرت

روایت شده است: روز عاشورا بر پشت شریف آن حضرت اثری مشاهده کردند، ازحضرت زین العابدین (ع) علت آن را پرسیدند فرمود: "هذا مما کان ینقل الجراب علی ظهره إلی مناز الأرامل و الیتامی و المساکین.

این اثر انبان هائی است که بر پشت خود می گذارده و آذوقه به خانه های بیوه زنان و یتیمان و تهیدستان می برده است.(4)

احسان امام

انس می گوید: خدمت امام حسین(ع) بودم، کنیزکی وارد شد و دسته گلی به آن حضرت هدیه کرد، امام(ع) فرمود:

 تو در راه خدا آزادی .

عرض کردم : او برای شما دسته گلی آورد که ارزش چندانی ندارد و شما او را آزاد می کنید؟ فرمود:

خدا این گونه به ما ادب آموخته است، او در قرآن فرموده است:" و إذا حُییتُم بِتَحِیة فَحَیوا بِأَحسَن مِنها أو رُدُّوها." ( نساء/86)
" هر گاه کسی به شما درودی فرستد یا احسانی کند شما هم سلام یا احسان او را همانگونه و یا بهتر از آن پاسخ دهید" وبهتر از احسان او آزاد ساختن او بود.(5)

پی نوشتها:

1- امالی صدق، ص 684، ح 11، مجلس 86.

2- سفینة البحار، ج 2، ص 116.

3- تحف العقول ، ص 245.

4- مناقب ابن شهر آشوب، ج4، ص 66.

5- کشف الغمة، ج 2، ص 31.